Vaders in Spanje kunnen nu genieten van 12 weken vaderschapsverlof
Vanaf 1 januari 2020 kunnen vaders in Spanje van 12 weken vaderschapsverlof genieten bij de geboorte van een kind en dat is een verlenging met vier weken.
Deze verlenging van het vaderschapsverlof is afgelopen april in werking getreden door het Koninklijk Besluit van 6/2019 betreffende dringende maatregelen om gelijke behandeling en kansen voor mannen en vrouwen in arbeid en beroep te garanderen en de verlenging is goedgekeurd door de regering van Pedro Sánchez.
De nieuwe wet bepaalt dat van de 12 weken verlof, de eerste vier onmiddellijk na de geboorte zonder onderbreking moeten worden genomen; de resterende acht weken kunnen dan zonder onderbreking worden genomen vanaf de geboorte tot de eerste verjaardag van het kind. Het betaald verlof is strikt alleen voor de vader en kan op geen enkele manier worden overgedragen aan de moeder.
Zoals vastgesteld in de goedgekeurde maatregel, moeten de eerste vier weken na de geboorte onmiddellijk na de geboorte en gelijktijdig met het zwangerschapsverlof van de moeder worden genomen. Deze regelgeving, die het de ouders niet toestaat om de eerste weken na de geboorte om de beurt verlof te nemen, is bij sommige verenigingen en ook door de extreem-linkse politieke partij Unidos Podemos op kritiek gestuit.
Volgens schattingen die de regering heeft opgenomen in het begrotingsplan dat op 15 oktober naar Brussel is gestuurd kost de verlenging van het vaderschapsverlof van 8 naar 12 weken in 2020 de staat 336 miljoen euro.
Uit de laatste statistieken van het ministerie van Arbeid blijkt dat er in 2019 120.973 zwangerschaps- en 150.750 vaderschapsuitkeringen waren.
Interessant is dat er meer mannen de uitkeringen ontvangen dan vrouwen, maar dit wordt toegeschreven aan het feit dat er meer mannen werkzaam zijn dan vrouwen en daarom sneller in aanmerking komen voor de uitkering dan vrouwen.
Vaderschapsverlof in Spanje werd voor het eerst erkend in de organieke wet 3/2007 van 22 maart voor de effectieve gelijkheid van vrouwen en mannen, die het definieerde als “een individueel en exclusief recht van de vader, dat beide wordt erkend in gevallen van biologische vaderschap en in die van adoptie en opvoeding ‘.
Tot die tijd waren de rechten van de vader geregeld in artikel 37b van het werknemersstatuut, dat in 1980 voor het eerst in het staatsblad werd goedgekeurd en gepubliceerd. Het erkende het recht van de vader op twee dagen, die tot vier dagen worden uitgebreid in geval van overlijden, ernstig ongeval of ziekte, ziekenhuisopname of operatie.