- Algemeen
- De Sanitaire Kaart
- De Solidaire Kaart
- De Europese gezondheidskaart (EZVK)
1.Algemeen
In Spanje heeft iedere persoon, onafhankelijk van nationaliteit of administratieve status, recht op bescherming van de gezondheid en dus toegang tot diensten en gezondheidsgerelateerde prestaties, terwijl de kosten van deze bijstand worden gedragen door de gezondheidsautoriteiten afhankelijk van het type van verzekering van de betrokken persoon.
Een persoon woonachtig in Spanje die voor de Sociale Zekerheid ingeschreven staat (hetzij als werknemer of zelfstandige) zal, naast andere rechten, dekking van zijn gezondheidszorg hebben. Bovendien geldt deze gezondheidszorg ook voor de echtgenoot, afstammelingen en bloedverwanten in opgaande lijn van de werknemer, op voorwaarde dat deze familieleden aan een aantal eisen moeten voldoen, zoals het wonen bij de werknemer, geen arbeidsloon of pensioenen boven bepaalde bedragen ontvangen.
Dit recht is uitgebreid tot burgers met een legaal verblijf in Spanje, die bijgedragen hebben aan de sociale zekerheid en geen werkzaamheid hebben en anders gedekt zijn.
Ook hebben gepensioneerden, ongeacht van Spaanse of andere nationaliteit, die in Spanje wonen en hun situatie bij de Spaanse sociale zekerheid geregeld hebben door middel van het indienen van formulieren en documentatie recht op gezondheidszorg.
De wet erkent ook het recht op gezondheidszorg voor geregistreerde mensen die kunnen aantonen niet over voldoende financiële middelen te beschikken, bepaald door het minimumloon, en rekening houdend met andere kwesties zoals minderjarige en gehandicapte personen ten hunne laste.
Alle mensen die in Spanje woonachtig zijn, ongeacht hun nationaliteit, woonplaats of administratieve status hebben het recht op openbare eerste hulp voor ernstige ziektes of ongevallen, ongeacht de oorzaak, en de voortzetting van deze zorg tot het herstel van de gezondheid.
Ook kinderen onder de achttien die zich in Spanje bevinden hebben het recht op gezondheidszorg onder dezelfde voorwaarden als Spaanse kinderen.
De zwangere buitenlandse burgers in Spanje hebben ook recht op medische zorg tijdens de zwangerschap, bevalling en voor de nazorg, daarbij begrepen dat een dergelijke nazorg ten minste zes weken duurt, ongeacht hun status.
Ook de houders van de zogenaamde “Europese Sanitaire Kaart” hebben recht op gezondheidszorg. De kosten voor de gezondheidszorg worden betaald door de landen van herkomst.
De onderdanen van landen met welke Spanje verdragen voor de gezondheidszorg ondertekend heeft, volgens de termen van die verdragen kunnen ook van meer of mindere dekking van gezondheidszorg genieten.
Iedereen die niet in een van de voorgenoemde situaties is, zal worden beschouwd als “particuliere patiënt” of “niet-verzekerde” en zal worden geconfronteerd met de kosten van de gezondheidszorg die ontvangen wordt. Voor deze gevallen kunnen deze patiënten rechtstreeks de bijstand betalen of via hun particuliere verzekeringen.
Opgemerkt dient te worden dat de burgers van een lidstaat van de Europese Unie, de Europese Economische Ruimte of Zwitserland, die toegang wensen te krijgen tot prestaties voor de gezondheid via een systeem of methode dat een vaste verblijfplaats in Spanje vereist, moeten bij het aanvragen van de SIP-kaart, samen met het certificaat van het bevolkingsregister, het certificaat van inschrijving in het Centraal Register van vreemdelingen indienen.
Ten slotte moet worden opgemerkt dat, ongeacht de dekking van de gezondheidszorg voor een burger, er een aantal frequente algemene behandelingen die buiten het openbare systeem staat zijn, die door middel van andere systemen beheerd kunnen worden.
De meest voorkomende zijn auto-ongelukken, waar de kosten moeten worden betaald door de verzekeringsmaatschappijen van de betrokken voertuigen; arbeidsongevallen, waarvan de kosten gedragen zullen worden door de bedrijfsverzekeringen; sportongevallen, waarvan de kosten worden gedragen door een verzekering van de sportfederaties of door de organisatoren van de wedstrijd; schoolongevallen, gedekt door een specifieke verzekering, of bloedonderzoek van bestuurders na een positieve ademproef wegens alcohol.
In al deze gevallen moet de patiënt de gezondheidsautoriteiten informatie verlenen om adequaat de voor betaling verantwoordelijke verzekeraar te identificeren. Als dat niet gedaan kan worden zal de factuur voor de verzorgingskosten direct aan de patiënt worden verstrekt.
2. De Sanitaire Kaart
Om toegang te krijgen tot de prestaties van de openbare gezondheidszorg in Spanje moet u de Sanitaire Kaart of SIP hebben Deze kaart is een persoonlijk document dat elke burger identificeert tegenover de gezondheidszorg en ze geeft de aard aan van de diensten en zorg die juridisch en individueel erkend zijn voor de eigenaar.
De SIP-kaart moet worden getoond wanneer gezondheidszorg gevraagd of ontvangen wordt in de openbare gezondheidscentra en apotheken.
Aangezien de SIP-kaart een document is van persoonlijke en exclusieve aard, kunnen de centra en zorginstellingen op elk moment verzoeken een officieel identiteitsdocument te tonen, dat overtuigend aantoont dat de kaarthouder de eigenaar is. Als door de gezondheidsautoriteiten blijkt dat er sprake is van misbruik van de SIP kaart, kan deze voorlopig ingehouden worden of zelfs definitief.
De geldigheid van de kaart is beëindigd door het verstrijken van de termijn waarvoor ze is afgegeven, indien voor een of andere reden een nieuwe kaart voor dezelfde eigenaar is afgegeven of indien de administratie meent dat de kaart niet nauwkeurig de identiteit of de zorgsituatie van de eigenaar weerspiegelen.
Voor het verkrijgen van een SIP kaart, of om wijzigingen in de identificatie of het adres te communiceren, kunt u contact opnemen met uw dichtstbijzijnde Zorgcentrum.
3. De Solidaire Kaart
Is gericht op diegenen onder de vreemdelingen die niet over voldoende economische middelen beschikken en niet begunstigden zijn van andere publieke gezondheidszorgsystemen. Deze wordt niet toegekend aan burgers van de Europese Unie, of die van andere nationaliteiten met een akkoord over de gezondheid, zoals Andorra, Brazilië, Ecuador, Marokko.
Te dien einde, dient de betrokken persoon contact op te nemen met de sociale werker van het Primaire Hulp Centrum of van het stadhuis, of van een door de gezondheidsautoriteiten wettelijk erkende NGO, aan wie de nodige documenten gepresenteerd moeten worden waaruit hun verblijf in Spanje blijkt en het gebrek aan economische middelen. Deze zullen een verslag uitbrengen en alles doorzenden naar de gezondheidsautoriteiten om een nieuw dossier te openen.
De Solidaire Kaart is tijdelijk voor een jaar geldig. Deze periode kan worden verlengd, uitsluitend wanneer er objectieve redenen zijn die het proces voor administratieve normalisatie vertraagd hebben.
De Solidaire Kaart is uiterlijk niet anders dan de SIP-kaart, het is hetzelfde document, waarin sprake is van een zekere administratieve codering.
4. De Europese gezondheidskaart (EZVK)
De Europese gezondheidskaart is een persoonlijk en niet overdraagbaar document op grond waarvan de houder gerechtigd is om de gezondheidsvoordelen te ontvangen als dat noodzakelijk is vanuit medisch oogpunt, tijdens een tijdelijk verblijf voor werk, studie of toerisme op het grondgebied van een Staat van de Europese Unie, de Europese Economische Ruimte of Zwitserland, onder dezelfde voorwaarden als de onderdanen van de staat waar hij of zij is.
Het is belangrijk op te merken dat de Europese gezondheidskaart niet geldig is als de reden van de reis de medische behandeling van een gezondheidsprobleem is, dat voor het tijdstip van verkrijging van de kaart bestaat. Evenmin is het geldig voor particuliere medische zorg.
Burgers die voornemens zijn om blijvend in Spanje te wonen moeten de SIP-kaart aanvragen, op voorwaarde dat zij voldoen aan de administratieve vereisten.
De Europese gezondheidskaart wordt aangevraagd in het land van herkomst vóór de verhuizing, en de daar geldende procedure moet gevolgd worden.
Als om welke reden dan ook, de burger niet in staat was de kaart aan te vragen, moet hij/zij een Voorlopig vervangend certificaat (CPS) aanvragen via de zelfde kanalen maar, anders dan de kaart, ontvangt men deze onmiddellijk op de Informatiebureaus van de Sociale Zekerheid, of indien de aanvraag via internet ging kan men het certificaat afdrukken als men een digitaal certificaat heeft.
In het algemeen, is de Europese gezondheidskaart geldig voor een jaar, en is de geldigheidsperiode vermeld op de kaart zelf. Aan de andere kant, heeft het voorlopige vervangende certificaat alleen een geldigheid voor een periode van maximaal 90 dagen vanaf de datum van afgifte.